Burdinezko hesian dauden masustak dira gure begiak eta sasi artean nahastuta geratu gara betirako biok

Lehen ia dena eros zitekeen, Frank Sinatraren abestietan bezala, ia dena posible den hiriko botiketan. Baina osasunaren moda iritsi da Brooklyngo zubia gurutzatuta Alicia Keys-en jungla gogokoenera. New York hiriko botiketan tabakoa saltzea debekatu dute. Agian horregatik Madison etorbideko farmazietan ezinezko ametsak salduko dituzte baina ez dira nikotinazko ametsak kalada zoroetan errepikatuko. Ez dute farmaziaren sarreran zigarroaren kea Manhattango behelaino lausoarekin nahastuko. Botikariek ezingo dute nikotina dispentsatu. Ezinezkoa izango da jazz abeslarientzat txuri beltzeko chemists edo apothecary batean  nikotonitarekin ahotsa gehiago sakontzea, gorpuztea, zabaltzea. Beren eztarrientzako medizina ez dute botiketan 12 dolarretan salduko. New York hiriko farmazietan jostailuak, goxokiak eta Valium pilulak erostea posible izango da baina ez Marlboro paketeak. Beraz newyorktarrek mundu osoan bezela larrua jotzeko preserbatiboak eta zigarro paketeak  behar badituzte tamalez hauek ezingo dituzte biak batera denda berean erosi.  Nikotinaren egoitzak beste batzuk izango dira New York-eko baso kosmopolitan. Ez farmaziak.  

Munduan zehar barreiatuta dauden botikak, merkatuak bezala, oso antzekoak eta aldi berean oso desberdinak dira. Donostiako farmazietan adibidez ezin dira zigarroak erosi. Horretarako estankoak daude. Eta Berlin hiriko apotheke batera edo Delhi hiriko pharmacy batera sendagarri bila abiatzen bazara bertan aurkituko duzunak osasunaren errepartoa eta osasunaren kontzeptua bera toki batean edo bestean oso bestelakoa dela erakutsiko dizu. Batean eta bestean bizitza batek balio duena zein desberdina den begi-bistakoa izango da. Batean botika robot japoniar batek aurkituko du almazenean. Bestean tuper batzuetan gordeta egongo da. Baina kontuz, salbuespen batzuekin bada ere, munduko botika gehienen sarreran argi berde bat ikusiko duzu. Argi berde baten –piztuetaitzali, piztuetaitzali- dirdira deigarria. Behar larria dutenek urrutitik ikusi eta ia-ia entzun eta usainduko duten argia.

Guardia duten botiketan inoiz itzaltzen ez den argi berdea eta Spotify plataformarena oso antzekoak dira. Biek egiten dute gainera guardia 24 orduz urteko 365 egunetan. Farmaziek hiritarren gorputzak sendatzen egiten dute lan eta Spotify-ek aldiz entzuleen gaitz anitzak arintzen. Spotify izeneko musika plataforma berdea melodien eta letren merkatu bat dela dirudi. Musikaren baratza da batzuentzat, musika nikotina bezala behar duten entzuleen farmazia da besteentzat. Abestiak belar sendagarriak direlako ez hiritar gutxirentzat. Printzipio aktibo ugari dituzten droga biguin eta merkeak. Hau dela eta, hil aurretik ohe buruan askok morfina ordez beste zerbait eskatuko lukete. Heriotzaren atarian bizitzako azken kantarekin betirako lokartzea. Azken arnas hori, etxekoen eskuak ezezik Spotify-enak ere helduz egitea.

Nik ez dut botika baten eta aipatutako musika plataforma ezagunaren artean desberdintasun handia aurkitzen. Azken boladan Los Planetas taldearen kanta bat entzuten dut behin eta berriro sendagarri eraginkor bat balitz bezala. Espíritu Olímpico abestiarekin oheratzen naiz sarri. Kanta honen letra poetikoak giltzatu ninduen nonbait argiak itzalita zeuden Spotify-eko logela batean. Gainera kanta honen Zona Temporalmente Autónoma izeneko diskoaren azala ere, farmaziak bezala, inoiz aspertuko ez gaituen udaberriko zelai bat bezela, berdea da. Berdeak dira azal horretan ageri diren palmondoak. Juan Ramón Rodríguez, “Jota”, Los Planetas taldearen ahotsak itsaso sakoneko kartzela batetik hitz egiten dizu kanta horretan. Espetxe horretatik askatzen den ahots bat dela dirudi.

Burdinezko hesian dauden masustak dira gure begiak

Eta sasi artean nahastuta geratu gara betirako biok.

Itsasoa sakona delako doaz ibai guztiak hara

Eta zure begien atzetik joan dira nireak bertara

Bi begirada harrapatuta imajinatzen ditut abesti hau entzuten dudan bakoitzean eta irudi poetiko horretan uzten ditut nik maite izan ditudan begi guztiak. Masustak  dira denak eta sasi artean ordez agian farmazia batean salgai egongo dira egunen batean. Bertan botika bezala, musika emango dute dolar gutxi batzuen truke errezetarekin edo errezetarik gabe.

Egun horretan New York-eko farmazietako argi berdeek ez dute gurutze forma  izango. Edo Asklepio medikuntzaren jainkoaren alaba Higearen kopan dagoen suge sendagarriaren forma. Aldiz, musikarien sol klabe bat erakutsiko dute. Farmaziak medikuntzaren benetako tenpluak izango dira eta ez lobby farmazeutikoen bulego berdeak. Osasuna abestietan salduko da. Sony bezelako diskografikak Bayer edo Novartis bezelako enpresetan fusionatuko dira. Benetako mors fina morfinak ordez musikak emango digu. Spotify izango da agian heriotza gozo batzuen banatzailea. Argi berdearekin plazerrera deituko gaituen erakundea. Dela Los Planetas-en Espíritu olímpico abestiarekin, dela Sinatra beraren Somethin´ Stupid abestiarekin. Poesia, musika eta maitasuna bezala, botika delako. Eta bizitza, heriotzera eramango zaituen gaixotasun zirraragarri bat.