Nire uda

                                                              

Gutxinaka-gutxinaka agur esan beharrean gaude udari. Badator pittinka-pittinka udazkena. Gero eta hurbilago dugu. Adio egin behar diegu hortaz erritmo lasaiei, udako gehiegikeriei, hitzez eta hotsez beteriko gauei, hondartzari, argiari. Eguna mozten hasi den heinean ikasturte berria nolakoa izango den aurreikusten du jendeak. Datorkigun denboraldi berria nola antolatu behar dugun pentsatu behar da. Denbora guztia izatetik, denbora gutxian moldatzera pasako gara.

Laster hasiko dira –hasi ez badira jada- telebistan itzulera-operazioa nola doan berri ematen. Berri ematen diot beste zerbait ez esatearren. Zeren festak, suteak eta beroa bezalako gaiak alde batera utziko dituzte telebistetako albistegi-editoreek errepideetan itzulera-operazioa nola doan azaltzeko. Segidan etorriko dira zenbat hildako egon diren inguruko albisteak. Izan ere telebistan eguneroko bizitzan bezala agenda bat jarraitu behar omen da. Gai-agenda bat. Eta ikasturte politikoa estreinatu baino lehen hiritarrak udako azken albisteen orbitan mantendu behar dira beste pixka bat bada ere. Infotainment delako fenomenoak esango nuke –informazioa eta entretenimendua uztartuz- udan ukitzen duela bere gailurretako bat.

Ez dakit zuei baina niri oporrak bukatzen diren adinako pena ematen dit batzuetan telebista ikusteak. Bertatik ateratzen diren soinuak leihoa zabalik lo egitean iristen zaizkigun hitz eta ahotsen doinuaren antzekoak dira. Hori baita udako gauek ematen didaten plazerretako bat. Leihoa zabalik dudala lo egitea eta jendearen joan eta etorriak erdi lo nagoela sumatzea.

Argi dago tamalez edo zorionez ez ditudala hitz hauekin informazioaren mareak aldatuko. Baina nire etxeko telebista itzali dezakedala sentitzeak plazerra ematen dit. Horrela hasi nahi dut hain zuzen, ikasturtea eta zuei gonbite bera egin nahi dizuet. Ikasturte berriari eskatu nahi dizkiodan proiektuen inguruan hausnartu nahi dut isilpean. Horrela hurrengo hilabeteetan erdietsi nahi ditudanak eta bete nahi ditudan lorpen pertsonalak isiltasunean agertuko zaizkit nire pentsamendura.

Alde batetik pozik hartzen dut eguna moztearekin batera kanpotik barrura aldera egiten dugun ibilbidearekin. Bestetik ordea, zerk ordezkatu dezake iluntzeko argitasuna toki guztietara heltzen dela ikustea? Uda ala negua izan aldatzen ez direnak elkarrizketak dira. Telebista itzaltzearekin batera elkarrizketan tartekatutako isiltasunean egotea animatzen baitzaituztet hemendik. José Saramagok zioenez, esaten ditugun hitzek eta egiten ditugun keinuek gure autobiografía ez intentzionatua osatzen dute. Nire kasuan nire amarekin egiten ditudan elkarrizketak ditut maite. Berarekin hitz egiten dudalarik isiltasunean egoten naizenean adinako ideak agertzen zaizkit nire barne-mintzoan. Ordenatu egiten zaizkit ideiak berarekin berba egitean. Zentzu honetan ez du axola ikasturte berriarekin zerotik berriro hasteak. Uda ez da amaitzen. Nire udaren jarraipena da bera: nire ama.

Fotografía: Martine Franck